Kość łódeczkowata jest jedną z ośmiu kości nadgarstka. Kość łódeczkowata pełni kluczową rolę w prawidłowej biomechanice nadgarstka. Nierzadko dochodzi do jej złamania w skutek aktywności fizycznej. Trudnością w leczeniu urazów kości łódeczkowatej jest jej trudna biologia, skąpe unaczynienie oraz osłonięcie przez inne struktury. Często urazy kości łódeczkowatej są nierozpoznawane podczas rutynowej diagnostyki. Nierozpoznanie świeżego złamania zastosowanie lub wdrożenie niewłaściwego leczenia może prowadzić do braku zrostu kości i powstania stawu rzekomego. Staw rzekomy to rozpadająca się kość zaburzająca prawidłowe działanie nadgarstka. Pacjent ze stawem rzekomym kości łódeczkowatej ma zmniejszony zakres ruchomości oraz dolegliwości bólowe. Najczęściej jest to problem młodych ludzi pracujących fizycznie i/lub uprawiających aktywny tryb życia. Leczenie stawu rzekomego kości łódeczkowatej jest niezmiernie trudne i wymaga wnikliwej diagnostyki oraz przygotowania przedoperacyjnego. Każdy przypadek jest rozpatrywany indywidualnie, a sposób leczenia dobierany jest do postaci stawu rzekomego i stopnia zaawansowania. Obok klasycznych sposobów leczenia stawu rzekomego z przeszczepem kostnym unaczynionym i przeszczepem z talerza kości biodrowej wprowadziłem sposoby mniej inwazyjne, tj. leczenie torbielowatości kości łódeczkowatej za pomocą komórek progenitorowych (macierzystych) oraz leczenie artroskopowe. Te nowatorskie metody leczenia nie obciążając pacjenta otwieraniem stawu i zapewniają szybsze gojenie. Ponadto nie pozostawiają widocznych śladów ewentualnie niewielką bliznę.
