Do złamań kości ręki dochodzi najczęściej w wyniku urazu bezpośredniego. W trakcie leczenia odłamy kości powinny być nastawione w możliwie zbliżonym do prawidłowego ustawieniu anatomicznego i odpowiednio unieruchomione do czasu uzyskania wzrostu. Czasami dochodzi do sytuacji, że prawidłowa diagnoza złamania nie jest stawiana, a leczenie nie zostaje wdrożone w ogóle, nieprawidłowo, lub za późno. Istnieje wtedy duże ryzyko, że do zrostu kości dojdzie w ustawieniu nieanatomicznym, co prowadzi do zaburzenia równowagi układu kostno-szkieletowego.
Najczęstszymi objawami wadliwego wygojenia złamania są zaburzenia ruchomości kończyny – zmniejszony jej zakres oraz bardzo często, dolegliwości bólowe. Zabiegi naprawcze wadliwego wygojenia złamania nazywają się osteotomiami korekcyjnymi. Kość jest przecinana, a odłamy powtórnie zespalane. Są to zabiegi niezmiernie trudne ponieważ dotyczą zmienionych nieprawidłowo zarówno kości, jak i okolicznych tkanek miękkich pokrywających kość. Potencjał gojenia kości i tkanek miękkich jest obniżony w wyniku pierwotnego urazu, powikłań i wtórnego zaopatrywania urazu, co w głównej mierze kwalifikuje tego typu operacje do grupy najtrudniejszych w chirurgii ręki.
Każdy zabieg w chirurgii ręki poprzedzony jest wnikliwym planowaniem przedoperacyjnym. W przypadku osteotomii naprawczych we wtórnym zaopatrywaniu złamań planowanie przedoperacyjne opiera się na analizie zdjęć RTG i tomografii komputerowej. Wraz z zespołem informatyków i techników opracowaliśmy metodę wydruku modelu trójwymiarowego (3D) kości. Model w skali 1:1 z niezwykłą precyzją odzwierciedla kształt wadliwie wygojonej kości, co pozwala na zaplanowanie przecięcia kości w idealnym miejscu i następnie prawidłowe jej zespolenie np. tytanową płytą mocowaną tytanowymi śrubami.
Korzystanie z modelu 3D pozwala na zminimalizowanie inwazyjność zabiegu doprecyzowując pola dostępu operacyjnego. Zastosowanie tej nowoczesnej techniki planowania interwencji, nierzadko pozwala uniknąć niepożądanego otworzenia stawu, co znacznie poprawia gojenie się kości. Ponadto model trójwymiarowy prezentowany jest osobie operowanej przed zabiegiem, co pozwala na lepsze zrozumienie istoty procedury medycznej i ułatwia współpracę pomiędzy chirurgiem a pacjentem. Najczęściej opisany model jest przeze mnie używany w leczeniu wadliwego złamania dalszego końca kości promieniowej.
